بخند عشق جان
بخند که باغ یخ زده و خشک این فصل زندگانی ام
با رویش شکوفه های سرخگون ات
دوباره جان گیرد...
بخند که پیچش صدای لهجه دار زیبای ات
در امتداد پرچین های فصل زرد و پژمرده ی تنهایی ام
بهار می آفریند...
بخند گل جان
بخند که چمنزار انتظار ام
به غنچه های رز
به عطر معطر حضور دوباره ی تو
محتاجانه محتاج است...
#علی_رجبی
همه مزه های دنیا را چشیده ام
حتی تنهایی
عاشقی
بی وفایی...
فقط مزه ی "ماندن یار" ماند
که مزه مزه کردنش
به دلم ماند...
آخ...
آخ که به یاد یارم
دلم برای بودنش
آب افتاد...
#علی_رجبی
نوشته بود
"من از نگاه کلاغی که رفت فهمیدم
که سرنوشت درختان باغمان تبر است"
مینویسم
من از تنه ی تنومند درختان باغمان فهمیدم
تا زندگی هست
باید زندگی کرد...
#علی_رجبی
عشق و عاشقی را با ما تمرین کرد و رفت...
رفت و با دیگری جفت شد و زندگی کرد...
به گمانش عشق را آموخته است
بودن با دیگران را فهمیده است...
ولی غافل
غافل که هیچ نیاموخت و هیچ نفهمید...
که عشق به ماندنش عشق است
نه به رفتنش...
که بودن با دیگران به تعهد و قول و قرارش بودن است
نه به بی وفایی و جفای به عهد و پیمانش...
#علی_رجبی
بین این دل نفهم و عقل گیر کرده بودم
تنها راهش همانی بود که هم دلم هم عقلم
موافق آن بودند
تسبیح مادرم را برداشتم
همانی که همیشه لابه لای جانمازش بود
همانی که میگفت مبترک شده است...
تصمیم درستی بود
شروع کردم
میبخشم
نمیبخشم
میبخشم
نمیبخشم...
بین بخشیدن و نبخشیدنت
بین دل و عقلم گیر کرده بودم
فقط
رفتنت را محالی بود غیرممکن!!
محال و غیرممکن را میشود باور کرد
رفتنت را هرگز...
#علی_رجبی
