استخاره ی عشق
بین این دل نفهم و عقل گیر کرده بودم
تنها راهش همانی بود که هم دلم هم عقلم
موافق آن بودند
تسبیح مادرم را برداشتم
همانی که همیشه لابه لای جانمازش بود
همانی که میگفت مبترک شده است...
تصمیم درستی بود
شروع کردم
میبخشم
نمیبخشم
میبخشم
نمیبخشم...
بین بخشیدن و نبخشیدنت
بین دل و عقلم گیر کرده بودم
فقط
نمیدانم چرا دستانم میلرزید
نمیدانم چرا پیشانی ام خیس شده بود...
شاید برای آنکه نمیدانم
میتوانم ببخشم تو را یا نه
شاید برای آنکه خودم هم نمیدانم چه میخواهم
شاید برای آنکه نمیشود ساده از کار تو گذشت
شاید برای آنکه حرف "دلم منطقی" و حرف "عقلم احساسی" بود ...
به آخرش نزدیک شده بودم...
کنترل لرزش دستانم از دستان خودم هم خارج شده بود
نمیبخشم
میبخشم
نمیبخ...
لرزش دستانم متوقف شد
عرق پیشانی ام سرد شد...
برای چه و از چه را نمیدانم
ولی همه مهره هایش روی زمین به دنبال سوراخی بودند برای پنهان شدن...
فرار از چه و برای چه را هم نمیدانم...
شاید از لرزش دستانم
شاید هم از ترس دلم ...
شاید هم از ترس آمدن " می بخشم" ...
حالا چه کنم؟؟
استخاره ام تمام نشد...
بین بخشیدن و نبخشیدنت گیر کردم
مگر استخاره همانی نیست
که هرچه خدا بگوید همان خیر است؟؟
مگر همانی نیست که خواست خدا صلاح است؟؟
وااای بر من
وااای بر تو...
چه کردی تو ؟؟
که خدا هم نمیداند خیر و صلاح من بعد تو چیست؟؟
چه کردی تو ؟؟
که خدا هم نمیداند ببخشم یا نبخشم تو را؟؟
چه کردی تو؟؟
که خدا هم نمیخواهد تو را فراموش کنم و ببخشم؟؟
وااای بر تو....
من گذشتم از تو
همانجا بعد این افکار بخشیدم تو را
ولی
وااای بر تو
خدا نمیبخشد تو را
تو را برای بی وفایی ات
برای عاشق کردن و رفتنت
برای نماندن بر قول و قرارت
برای....
خدا نمیبخشد تو را
برای دلِ بنده ای که عاشق کردی و شکستی و نماندی و رفتی...
#علی_رجبی
نظر شما دلگرمی خوبی ست برای ادامه...
