به مشامم عطر باران میخورد...
آهنگ بیکلام و عاشقانه ی ناودانها
پشت در پشت ، بی وقفه و هیچ مکثی
در تالار خاطراتم پخش میشود...
لباس عروسانه و توری سفید آسمان
زیر نقل و نبات های آبی رنگ
چشم گیر و چشم نواز و چشم افروز
در چشمانم برق میزند...
باز قرار است نبودت ، رفتنت و نماندنت
لحظه ی رقص باله ی دلتنگی و تنهایی
بیقرار و خیس و دودم کند...
#ugd_v[fd
ناگهان برگرد و
سر زده بیا !
چون آفتاب حین باران ؛
تنها اینگونه آمدن ست که غبار رفتنت را
در آسمان چشمان بارانی ام
میشوید و میزداید و پاک میکند...
#علی_رجبی
زمین هنوز هم گرد است
آسمان آبی ست
کوه ها دست به سینه
ساکت و آرام نشته اند
دریا لب ساحل را
موج به موج میبوسد
ماه در بزم شبانه ی ستارگان میرقصد
و باد آورده را باد میبرد ،
همه چیز سرجای خودش است...
دیگران میگویند ؛
ورنه بعد تو این دنیای بهم ریخته ی من
هر روز قیامت است...
قیامت...
#علی_رجبی
دوباره آسمان بارید!
نمیدانستم خدا هم خاطره ی امروز رفتنت را
به خاطر دارد...
#علی_رجبی
خدا را خواستم که بازگردد
پاییز شد...
خدا را التماس کردم که برگردد
سرد شد...
خدا را سوال کردم که کجا هست؟!
باران شد...
خدا را پرسیدم که یادش به یادم هست؟!
ناگهان ، در باران این هوای سرد پاییزی
غروب شد...
لحظه ی رفتن خورشید بود که فهمیدم
خدا از خلقت بنده های بی وفایش
چه دلگیر و غمگین
میبارد...
#علی_رجبی
