گذشته ام از گذشته هایی که زود گذشت
از لحظه هایی که تماما با تو ، می گذشت...
گذشته ام از تو و حرفها و قول ها و قرارهایت
از رفتنی که نداشتم به رفتنت هیچ ، رضایت...
گذشته ام که کارم از این کارها هم ، گذشته است
که دلم درحسرت بودنت حسابی ، سوخته است...
گذشته ام از عشق و عاشقی و دوست داشتن دیگران
که دلم ندارد تحملی برای آمدن و نماندن و رفتنشان...
از خودم
حق خودم...
از دلم
داغ دلم...
از آینده ام
آنچنان در حق من و این دل دعا کردند
که آخر در کنارم
در آغوشم
محکم مرا بغل کرده است...
نمی رود
نمیخواهم برود
این یک بار ماندنی ست
عشقش به من این بار
واقعی ست
فقط یک چیز
نه شبی ماند برای خواب
نه روزی برای خیال
نه حتی دلی برای دوست داشتن دیگران...
این بود ، تمام آنچه نبودت
بر سر من و این دل
آورد...
#علی_رجبی
شب ها را میخوابم در نبودت
غصه ای نیست شب ها
که رفته ای و نمانده ای و تنها شده ام این روزها
هرشب که خاطره های تو به ذهنم حمله ور میشود
جمله ای به دلم میگویم که آرام میگیرد...
"اندکی صبر
وقت سحر نزدیک است"
و همین جمله آتشی خاموش میکند در دلِ سوخته و سوزانم
که آرام و ساکت و بی صدا میخوابد این دل بی قرارم
میخوابد به امید دیدارت
در فردا و صبحی دیگر...
هر صبح اما
داستان فرق میکند
تا بیدار میشود نام تو را میخواند
به دنبال تو این خانه ی متروکه را قدم میزند
برای یافتن تو ، کل شهر را خبردار میکند...
مگر آرام میگیرد این دل بی زبان و نفهمم
دیگر هیچ حرف و هیچ جمله ای رامش نمیکند...
حق دارد !!
سحر شده است و
