دروغ شیرین ، حقیقت تلخ

خستم از تلخی ها

از حقیقت رفتن و نبودن ها

از دل نوشته های اندوهناک..

از حرف ها و نوشته های خودم..

میخواهم حرف تازه ای بزنم

شیرین باشد

موجب شادی دل باشد 

بگویم مثلا :

بگذر از من به یکباره ی دیگر

ه خوابم به خیالم گاهی اوقات

تو نیا

روز و شب وقت خلوت به سراغم

تو نیا...

بگذر از من تا که ببینم طعم تنهایی

چیست

همانی که بود و

دیگر از آن خبری نیست...

بگذر از من

استخاره ی عشق

بین این دل نفهم و عقل گیر کرده بودم

تنها راهش همانی بود که هم دلم هم عقلم

موافق آن بودند

تسبیح مادرم را برداشتم

همانی که همیشه لابه لای جانمازش بود

همانی که میگفت مبترک شده است...

تصمیم درستی بود

شروع کردم

میبخشم

نمیبخشم

میبخشم

نمیبخشم...

بین بخشیدن و نبخشیدنت

بین دل و عقلم گیر کرده بودم

فقط

من قبل از تو

باور کنی یا نکنی میخواهم تو را فراموش کنم !!

دلم میخواهد

آمدنت 

عاشق شدنت

بی وفا شدنت

رفتن و نماندنت را

از یاد ببرم...

انگار که تویی اصلا نیامده بوده است که بخواهد اینگونه برود...

بروم به چند سال پیش 

جایی که هنوز عاشق تو نشده بودم...

بشوم همان آدم قبل از تو

همان که قبل از تو .........

صبر کن

شکست و تجربه

آدم های ساده

درِ خانه ی دل خود را باز میگذارند

تا هرکس هروقت که خواست وارد شود و

هرچه که خواست بگوید و برود...

 اما آدم های مهربان

خدا بزرگ ترین قاضی عالم است

خواست همه چیز را گردن من بیندازد

اینکه بعد از چند سال نخواست بماند

اینکه وفادار نماند به وفای من

اینکه خیانت کرد و با دیگری رفت

آن هم بعد چندین سال...

از اخلاق بدم گفت

از لجبازی هایم

از اینکه 

میشود آدمی دیگر شد اما...

شده است شب بخوابی و صبح بیدار بشوی

ولی آدم دیگری باشی؟؟

شده است در لحظه ای عادت های زندگی ات 

وارونه شود و جور دیگری شود؟؟

میشود...

درست همان شبی که گفت دیگر نمیشود

درست همان لحظه ای 

آینه ی عشق

آینه هم خندید

موی سپید و چهره ی جوانم را که دید

شرح حال گفتم و چهره و مو ،

 همه شد نیست و ناپدید...

خرد شد

تکه تکه شد

چیزی از آن آینه ی خندان نماند باقی ...

به گمانم گذشته ی منِ پیر جوان

از درون شکست داد آینه ی سربی را...

ببین

آینه خندان هم تاب نیاورد

آنچه که رفتنت

بر سر من دلشکسته

 آورد...

#علی_رجبی

اعتراف میکنم

نیازی به بحث کردن نیست

خسته هستم

و حوصله ای هم دیگر نیست

برگه ی اعتراف نامه را بیاوردید

مینویسم...

همه چیز را اعتراف میکنم...

"من گناهی ندارم

همه چیز تقصیر 

مرغ عشق دل آدم ها

عشق را باید در قفس حبس کرد

درِ آن را محکم بست و از آن مراقبت کرد!!

مرغ عشقم را که پراندم ، بی وفا شد

عشقش فراموش و جفت او تنها شد

از همه بدتر

جفتش تنها شد و مرد ؛

او عاشق مرغی دیگر شد...

آن که مرغ عشق بود این چنین شد!!

امان از عشق این روزهای آدم ها...

وای به حال آدم ها و دل آدم ها...

#علی_رجبی