چندباری مرا دیده بود در خیابان ، کوچه ها ، مغازه ها ؛ شاید تکرارش به ده ها بار میرسید...
مرا یا با همان تیپ درون عکس هایم یا با همان مدل موهای همیشگی ام یا شاید هم استایل راه رفتنم دیده بود ، مرا که دور از در جایی دیگر بودم ، شِبه مرا...
اما من هیچ نمیدیدم کسی را که کمی شبیه او باشد تا که در آن دوری ها او را از نزدیک دیده باشم تا کمی از دلتنگی ام کاسته شود...
هنوز هم نمیبینم کسی را شبیه او ، کسی که بعد از رفتنش کمی مانند او باشد یا حداقل توان راضی کردن دلم را داشته باشد...
نمیدانم یار
دوست داشتن
تکراری ست قدیمی...
هرکه فهمید حال دل را
حرف سکوت را
کلام چشم را ،
با دل و جان
هم عاشقش باش
هم معشوقه و دلدار...
#علی_رجبی
حواسم پرت خنده هایش شد
دلم به چال گونه هایش افتاد...
چه حواس پرتی شیرینی
عجب سقوط زیبایی...
#علی_رجبی
به او بگویید دوستش دارم...
زبان مرا ،نوشته هایم را ، حتی شعرهایم را
هیچ نمیفهمد...
نمیدانم ، دوست داشتن کجایش نامفهوم است...
به چه زبانی بگویم ، بنویسم ، بخوانم که بداند دوستش دارم...
بگوییدش عاشقی این گوشه ی شهر دور از او می نویسد
سطر به سطر ، بیت به بیت حتی کلمه به کلمه
که" او را دوستش دارم"...
بگوییدش رسوای پایین و بالای شهر شده است عشقش
بگوییدش مسخره ی کوچه و برزن شده است شعرهایش
بگوییدش که من دوس...
صبر کنید!!!
شما چه؟؟ زبانم را میفهمید؟؟ نوشته هایم را میفهمید؟؟ اصلا عشق را میفهمید؟؟
میفهمید که عشق دیوانه ام کرده است...؟؟
که من هیچ نمیدانستم از شعر ولی عشقش شاعرم کرد..؟؟
اصلا این ها همه هیچ ، شما چه؟؟
دوست داشتن را میفهمید..؟؟
#علی_رجبی
دلی در حوالی کوچه پس کوچه های عشق
نزدیک خیابان خزان
روبروی پارک برگریزان
لابه لای نم نم باران
گمشده است...
از یابنده تقاضا میشود
نیمه ی گمشده ی مرا
به سوی جاده ی عشق
به سمت خانه ی دل
روانه کند...
مژدگانی شما محفوظ است...
#علی_رجبی
ساعت هم به عقب برگشتن و جبران کردن را میداند
ولی توی مثلا آدم
نه...
#علی_رجبی
گفته بودند از هرچه بترسی
به سرت می آید...
ترس رفتنش را داشتم
به سرم نیامد
ولی دماری از دلم در آورد نماندش
که هرکه و هرچه بگویند
"دوستت دارم"
"عاشقتم"
وصله نمیخورد تکه های خورد شده ی دلم...
#علی_رجبی
سادگی
جرم بزرگی ست که مجازاتش
نه که مرگ
نه که حبس
بلکه زیست و زندگی
در حصارِ مردمانِ
بی وجدان ست...
#علی_رجبی
گاهی وقتها که در حالت تنهایی
بیشتر از همه وقت ها تنها میشوم
به دنبال بهانه هایی میگردم برای شاد بودن
مثلا شب که میشود
به فردای خودم فکر میکنم
به اینکه تا چه ساعتی از ظهر میتوانم بخوابم!!
میدانی
دوره ی من و تو ، بد دوره ای شده است
هرچه باعث شادی ست
همه هزینه هایی دارد که لعنت کند خدا
باعث و بانی اش را
ولی مگر از خواب هم شادی ای ارزان تر میتوان یافت؟؟
البته اگر دل و دلتنگی هایم
مجالی به چشم و ذهنم برای خواب بدهد...
بگذریم
بهانه های شادی زیادند
مثلا
بخیر شدن شب ها برایم دیگر
محال است
بخیر شدن صبح هم برای خودش
رویایی شده است...
یک نفر
یک نفر باید فقط پیدا شود
تا "غروب جمعه ام" را
بخیر کند...
یک نفر که ترجیحا
فقط باید ،
"تو" باشد...
#علی_رجبی
